Ważne, ciekawe, interesujące – co się u nas dzieje

Na powyższe pytania najlepiej odpowiedzą przedstawiciele szkół, którzy mają doświadczenie w organizowaniu praktyk dla uczniów u pracodawców w kraju oraz zagranicznych staży zawodowych w ramach programu Erasmus+. Oba działania pomagają stworzyć młodzieży optymalne warunki do rozwoju. Pokazaniu różnorodności współpracy szkół branżowych z pracodawcami oraz wskazaniu, jak taką współpracę zorganizować, służą relacje zawarte w nowej publikacji Zespołu Kształcenie i Szkolenia Zawodowe Erasmus+. Ze wszystkich historii płynie wniosek: najważniejsze są osobisty kontakt z pracodawcą i indywidualne podejście.

Przykład szkoły im. Vetterów
Praktyki z programem Erasmus+ to stały element edukacji zawodowej w lubelskim Zespole Szkół Ekonomicznych im. A. i J. Vetterów. Od kilkunastu lat uczniowie dwóch kierunków – technik hotelarstwa i technik obsługi turystycznej – wyjeżdżają na staże do Niemiec, Hiszpanii i Francji, zdobywając doświadczenie w hotelach. Vetterowie stawiają jednak nie tylko na praktyki zagraniczne.

Podkreśla, że zapotrzebowanie na współpracę jest duże, ponieważ w placówce uczy się prawie 900 osób.
– Baza firm się zmienia, dlatego słucham podpowiedzi kolegów ze szkoły – nauczyciele zawodu mają szerokie znajomości w branży. Pomagają również rodzice uczniów, którzy pytają, czy chcemy posłać młodzież do firm, w których pracują. Przeglądam też ogłoszenia o pracę w lokalnych gazetach. Tam mogę znaleźć potencjalnych partnerów, ale i wskazówki, w których zawodach ciągle brakuje rąk do pracy – opowiada Dorota Sokołek. Wicedyrektorka poszukuje pracodawców także po pracy. – Mam taki nawyk, że jadąc samochodem, rozglądam się za banerami reklamowymi firm. Kiedy coś wpadnie mi w oko, robię zdjęcie. Podobnie w centrach handlowych. Czasem zostawiam rodzinę, by wejść do biura podróży. Pytam, czy zaproszą naszych uczniów na praktyki. Jeśli nie chcą, zostawiam wizytówkę.
Dorota Sokołek nie zniechęca się, gdy słyszy, że w danej firmie nie mają czasu czy pracownika, który mógłby się zająć uczniami. – Mam w komputerze folder „Praktyki zawodowe”. W excelowskim pliku tworzę bazę potencjalnych partnerów. W kolejnych rubrykach wpisuję nazwę firmy oraz dane kontaktowe osoby, z którą rozmawiam. Najważniejsza jest ostatnia pozycja: „Uwagi”. Umieszczam tam wszystko, co ustalam z rozmówcą: że opiekun praktykantów wraca ze zwolnienia za pół roku, że ktoś szuka do pracy tylko dziewcząt, że firma jest zainteresowana osobami mówiącymi po ukraińsku, że pracodawca prosi o telefon za rok. Gdy minie wyznaczony czas, oddzwaniam i przypominam, jak wyglądała nasza wcześniejsza rozmowa. (…) Często rozmówcy są zaskoczeni, że tak dobrze pamiętam, co ustalaliśmy poprzednim razem. To ułatwia negocjacje i buduje zaufanie – zdradza wicedyrektorka.
Szkoła ma też przygotowane foldery reklamowe. – Zabieram je ze sobą na spotkania z pracodawcami. Rozmowa to jedno, ale zawsze po spotkaniu właściciel firmy będzie mógł zerknąć, jaką ciężką pracę wykonujemy każdego dnia – tłumaczy Dorota Sokołek.

W ten sposób chcą przekonać pracodawców, że warto ich zatrudnić, bo mają doświadczenie, potrafią obsługiwać gości i znają języki. To niewątpliwie zasługa wyjazdów w ramach programu Erasmus+.

Chcesz poznać podobne inspirujące historie?
Dwanaście innych opowieści o tym, jak sprostać wyzwaniom związanym ze współpracą szkół i biznesu, znajdziesz w nowej publikacji Współpraca szkół branżowych z pracodawcami. Perspektywa beneficjentów programu Erasmus+ pod redakcją Agnieszki Włodarczyk i Kingi Motysi. Książka zawiera przykłady ze szkół branżowych, techników oraz Ochotniczych Hufców Pracy, które na co dzień współpracują z firmami. Przedstawiciele placówek z całego kraju opowiadają o swoich doświadczeniach i przedstawiają własne rekomendacje!

Zainteresował Cię ten tekst?
Przejrzyj pełne wydanie Europy dla Aktywnych 1/2022: